“Visionair Denker” — waarom ik dat op mijn kaartje zette (en er meteen weer aan twijfelde)
Er zijn landen waar je applaus krijgt als je jezelf “visionair denker” noemt. In Nederland krijg je vooral opgetrokken wenkbrauwen. We hebben hier niet veel geduld voor mensen met visies — tenzij ze over infrastructuur gaan en binnen budget blijven. Groot denken klinkt al snel als grootdoenerij, en wie te veel vooruitloopt, moet het later uitleggen in Jip-en-Janneketaal.
Toch staat het er. Op mijn visitekaartje. Zwart op wit: Visionary Thinker.
En ja, ik heb getwijfeld. Niet omdat het niet waar is — ik denk nu eenmaal liever tien stappen vooruit dan twee achteruit. Maar omdat ik wist wat het zou oproepen: opgetrokken wenkbrauwen, half ingeslikte grappen, en minstens één iemand die mompelt dat “iedereen zich tegenwoordig maar wat noemt.”
Maar laat ik eerlijk zijn: als ik “strateeg met lange horizon” had geschreven, had niemand het gelezen. “Ideeënontwikkelaar” klinkt als een net-niet-functie bij een gemeente. En “denker” zonder context is in Nederland al snel een excuus voor niet-doener.
“Visionary Thinker” is dus niet bedoeld als borstklopperij, maar als statement. Niet over mij, maar over het soort denken dat we vaker nodig hebben. Denken dat zich niet laat afremmen door de waan van de dag, maar zich afvraagt hoe het systeem zélf in elkaar zit. En wat er mogelijk is als je het anders inricht.
Voor de duidelijkheid: ik noem mezelf géén visionair. Dat is een etiket dat je pas achteraf krijgt — meestal van anderen, soms postuum. Wat ik wél claim, is een manier van denken. Visionair denken is geen status, het is een houding: je durft vooruit te kijken, verbanden te leggen, mogelijkheden te schetsen. Niet omdat je alles zeker weet, maar omdat je gelooft dat het anders kan.
Het is een rol die vaak wél nodig is, maar zelden zo wordt benoemd — tenzij je al op een podium staat. En misschien is dat precies waarom ik hem heb laten staan. Niet omdat ik al weet waar het heen moet. Maar omdat ik de ruimte wil houden om dat te ontdekken — en anderen daarin mee te nemen. Dus: ben jij ook een visionair denker? Join the club!
En ja, dat mag best een beetje pretentieus klinken. Zolang het maar ergens toe leidt.
